Ata që ishin pro daljes së Mbretërisë së Bashkuar nga BE-ja dhe ata që ishin kundër daljes, për momentin nuk i kanë armët e drejtuara kah njëri-tjetri. Ata nuk i kanë lëshuar armët, veç i kanë drejtuar kah kryeministri Tony Blair. Britanikët janë në një disponim destruktiv
Diktatorët nëpër botë dje duhet t’i kenë hapur shampanjat për të festuar. Arsye për festë kanë pasur. Ata, pas raportit të Sir John Chilcot, për luftën në Irak, do të mund të qëndrojnë shumë më të qetë. Britania e Madhe vetëm sa është vetizoluar edhe më shumë. Ka vënë rregulla shumë më strikte, nëse dëshiron të marrë pjesë në luftëra për shpërndarje të demokracisë.
Çfarë është raporti i Sir John Chilcot
Dje rreth orës 11 të ditës, Sir John Chilcot, doli me raportin e tij përfundimtar për Luftën në Irak. Jo për luftën në Irak, por për Luftën e Tony Blairit në Irak. Sepse i tillë ishte menduar ky raport, kur ishte porositur nga pasuesi i Tony Blairit, Gordon Brown, në vitin 2009, për shkak të presionit të publikut, për ta kuptuar se pse ishte futur Mbretëria e Bashkuar në këtë luftë? A e kishte vënë në lajthitje Tony Blair kombin? A i ishin të falsifikuara të dhënat e Shërbimit Inteligjent? Cilat ishin raportet e Blairit me Presidentin Amerikan, George W. Bush? E shumë e shumë pikëpyetje të tjera,
Ishte menduar që ky raport do të përfundonte brenda një viti. Ishte menduar që do të ishte vetëm një raport sa për sy e faqe “për ta larë dhe shpëlarë” punën e kryeministrit Blair. Por Sir John i befasoi të gjithë. As nuk e nxori raportin e tij brenda një viti, e as sa për sy e faqe. Ai, bashkë me ekipin e tij, në fund të punës, e nxorën një dokument që është tri herë më i madh se Lufta dhe Paqja e Tolstoit, ose sa gjashtë herë tërësia e veprave të Shekspirit. I gjithë dokumenti është në 6 vëllime, me gjithsej 2 milionë e 600 mijë fjalë.
Dhe ja çfarë ngjau: Sir John e publikoi raportin në ora 11 të mëngjesit. Kuptohet jo të gjithë raportin, por përmbledhjen e tij. Ende pa dal ai mirë nga dera e konferencës për shtyp, populli britanik, mediat, politikanët, e përgatitën grillin për ta pjekur Kryeministrin Blair.
Kështu për shembull, vetëm 45 minuta nga publikimi i raportit, kishte reaguar Kryetari i Liberal Demokratëve, duke e goditur Blairin për luftën e tij, e duke kërkuar madje që ndaj tij edhe të fillonte një proces gjyqësor. Skeptikët, shumë të paktë në mesin e mediave, megjithatë e ngritën pyetjen legjitime: A mund të lexohen 2.600.000 fjalë për 45 minuta, apo ishte thjesht në sajim, sepse sulmet ishin gati për z. Blair. Të kuptohemi për një gjë: Në të gjithë Mbretërinë e Bashkuar nuk ka politikan më të urryer nga të gjitha kampet, se sa miku ynë Tony Blair. E urrejnë për çfarë ka bërë gjatë punës së tij si Kryeministër, siç ishte nisja e luftës në Irak, por më shumë çfarë ka bërë pasi është larguar nga kjo detyrë, duke u bërë këshilltar i autokratëve të ndryshëm nëpër botë, si bie fjala i Presidentit të Kazakistanit.
Laburistët e urrejnë, duke e quajtur vetëm nominalisht të majtë, sepse sipas tyre ai kishte ndjekur politika të djathta. Këta të fundit e urrejnë për arsye të tjera, por kryesisht për faktin se nën Tony Blairin kishin qëndruar në opozitë për një kohë të gjatë.
Të gjithë kundër Tony Blairit
Më lejoni të shpjegohem se unë që po e shkruaj këtë përmbledhje nuk e kam lexuar asnjë shkronjë të raportit të gjatë të Sir John Chilcot. Krejt çfarë kam lexuar këto dy ditë janë analizat e bëra, ekstraktet e nxjerra nga ky raport si dhe përpjekja e ime e vazhdueshme për t’i lexuar të dyja kampet, pra ata që e sulmojnë z. Blair që janë shumica, si dhe ata që e mbrojnë që janë një pakicë margjinale, e që dje e as sot nuk e kishin ditën më të mirë për të ngritur kokën, kur në rrugët e Londrës po protestonin familjarët e rreth 180 ushtarëve britanikë të vrarë në luftën në Irak. Kundër z. Blair ishin, këtë herë, mediat liberale, siç është The Guardian, mediat konservatore, si The Daily Telegraph, The Times, e posaçërisht piranët e gazetarisë britanike, The Daily Mail dhe The Sun. Të gjithë këto, ose shumica e tyre, si the Guardian, The Times, por edhe të tjera, në vitin 2003, kur ishte invaduar Iraku, e kishin mbështetur me editoriale Qeverinë Britanike dhe z. Blair. Kishin thënë që rrëzimi i Sadam Hysenit ishte i domosdoshëm.
