Një fëmijë i ri në familjen ka sfidat e veta. Papritmas, fëmija i vetëm deri më tani po merr një vëlla dhe frika e një nëne për xhelozinë dhe zilinë bëhet shqetësimi kryesor. Gjithashtu, pershtatja e shtëpisë për fëmijën e ri merren behet primar. Megjithatë, shqetësimi i prindërve është se si dy vëllezërit a motrat do të shkojnë së bashku dhe do të pranojnë njëri-tjetrin?
Një nënë e re përjetoi pikërisht këtë, kështu që kur hyri në një dhomë për të parë se si po shkonin gjërat midis të vegjëlve të saj, ajo pa fëmijën e saj gjashtëvjeçar që mbante butësisht ne krahe dhe prehrin e tij vellain e vogel
Madje edhe më shumë, djali i saj i madh po këndonte femijes e po e mbante me kujdes. Ai duhej të ishte një nga momentet më të adhurueshme që një nënë mund të shohë!
“Më pëlqejnë sytë e tu. Më pëlqen hunda jote. Më pëlqen goja, veshi, dora, gishtat, “këndoi ai.
Fëmija e kuptoi tashme pranine e nënën e tij, por vazhdoi me këngën sikur ajo ishte ndjenja më e natyrshme ndonjëherë:
“Nuk ka asnjeri, askush pikërisht si ti”, i këndoi vëllait të tij.
Kjo pastroi çdo dyshim që nëna e tij kishte pasur se të dy nuk do të ishin mirë. Rrallë sheh një lidhje aq të fortë si ajo midis dy vëllezërve e motrave, dhe kjo histori jo vetëm që e provoi kete lidhje mes tyre, por edhe i shkriu zemrat tona!
