Mbërthyer mes netëve të ftohta të dimrit dhe vjeshtës që largohet kemi festën e Hallounit, një kohë festimesh dhe supersticioni.
Por nga erdhi kjo ditë drithëruese dhe pse e festojmë? Në fakt ajo nuk vjen nga fëmijët dhe veshjet e tyre mashtruese.
Mendohet që Hallouini ka nisur që në festivalin antik kelt të Samhain, kur njerëzit vishnin kostume dhe bërtisnin si fantazma, por ka marrë dekretin e Papës Gregori III në shekullin e tetë që festohet siç e festojmë sot.
Samhain (mbjellja) shënonte fundin e verës dhe korrjen dhe lajmëronte muajt e ftohtë. Keltët besonin se një natë para vitit të ri kufijtë mes botës së të gjallëve dhe të vdekurve bëhen të paqarta. Tradicionalisht njerëzit vishnin kostume, lëkura kafshësh dhe koka, dhe i uronin fat njëri-tjetrit. Më pas në vitin 43 pas Lindjes së Krishtit, Perandoria Romakë pushtoi pjesën më të madhe të territorit kelt dhe për vite me radhë të sundimit të tyre u kombinuan edhe festivalet.
I pari ishte Feralia, një ditë e vonë e tetorit kur romakët shënuan kalimin e të vdekurve. I dyti ishte Pomona, perëndesha romake e frutave dhe pemëve. Simboli për Pomonën është një mollë, dhe kjo u bë traditë e lidhur me Hallouinin.
Në vitin 609 pas Lindjes së Krishtit, Krishtërimi e ndryshoi festivalin duke shtuar lutjet për të vdekurit.
Papa shënoi datën 1 nëntor si koha për nderimin e shenjtorëve dhe martirëve, një ditë pushimi që njihet si Dita e të Gjithë Shenjtorëve dhe më pas u bë e njohur si Hallouin.
Ndërsa dita tjetër, 2 nëntor, ishte Dita e të Gjithë Shpirtrave, ku kujtohen të vdekurit. Tradita bazohej në idenë e purgatorit, një shkallë mes parajsës dhe ferrit. Festa u përhap në të gjithë botën më pas.
Në vitet 1800 festimet patën një zbehje dhe shihej si një festë pagane, por nuk u desh shumë kohë që të rikthehej dhe të festohej njësoj si sot.
